در آلمان، معمولا فرد، مهم تر از گروه محسوب می‌‌شود، و خیلی‌ها، میبایست به آن عادت کنند. آزادی فردی و تساوی حقوق برای همگان، جایگاه بالایی دارد.
چون در کتاب مقدس، با اینکه همه افراد یکسان نیستند ولی ارزشی برابر دارند، در آلمان و کل اروپا، همه افراد حقوقی برابر دارند – صرف نظر از اینکه، زن یا مرد، سفید پوست یا رنگین پوست هستند و اینکه چه پیشینه فرهنگی‌یا مذهبی‌دارند. فرهنگِ خوشآمد گویی ما نیز بر پایه محبت به بیگانگان است، اینکه در برابر خدا، خارجی‌ها، همان قدر ارزشمند هستند که داخلی‌‌ها عزیز اند.
حقوق برابر برای زن و مرد
طبق قانون، زن و مرد، حقوقی یکسان دارند. ۵۰ سال پیش، شرایط به گونه‌ای دیگر بود، و حتی امروزه نیز در همه عرصه‌ها این قانون ۱۰۰% به اجرا گذاشته نمی‌‌شود.
اینکه زنان اجازه دارند تا هر پوششی که دوست دارند را برتن کنند، جزئی از قانون آزادی فردی زنان و مردان است.
اگر زنان بیش از دیگران پوست بدن خود را نشان می‌‌دهند، به معنی درخواست امور جنسی نیست. در ضمن این عملی خجالت آور است که به خانمی که با تی‌شرت و شلوار یا دامن کوتاه یا شکم عریان در حال گذر است، خیره شد.
در احوال پرسی، رفتار نسبت به آقایان و خانمها یکسان است. به عنوان مرد، بهتر است برای نشان دادن احترام، ابتدا به خانمِ جمع سلام کرد. برای احوال پرسی، شخص به نفر مقابل، مستقیم به چشمانش نگاهی‌سریع می‌‌اندازد. به یاد داشته باشید که این ارتباط نگاهی، به هیچ وجه بیانگر درخواست برای شروع ارتباطی‌عمیقتر نیست.
